یک مطلبی داشتیم در خصوص "اشرف مخلوقات" بودن انسان و گفتیم :
انسان اشرف مخلوقات نیست
و مستند کردیم به آیات قرآن و اشاره ضمنی کردیم به خودبرتر بینی انسان که تصور میکند عالم و عالمیان برای او موجود شده است و این را مربوط به همان روح الهی» میداند.
داستان آفرینش انسان را هم بپذیریم متوجه میشویم این روحی که اهل دین و ایمان و عرفان از آن حرف دارند که در آدم دمیده شد روح خدا» نبود چون خداوند روح ندارد.
قبلا هم گفتیم خدا بسیط و ساده است و مرّکب بودن او یعنی خدا قائم به اجزاست چون موجود مرّکب متشکل از اجزاست و اگر اجزا نباشد موجودیت ندارد.
اما در باور الهیّات ، خدا اینگونه نیست.پس خداوند روح ندارد.
آنوقت این روح الهی چیست؟
برداشت ما اینست این روح یک موجود مستقل است با ویژگیهای خاص که مختص انسان خلق شد تا به او حیات ببخشد.این روح در وجود "آدم" دمیده شد و از قالب مرده "خاک" به عالم "جان یا حیات" قدم گذاشت.
بر اساس همین باور اینگونه نیست که خدا در کالبد همه جنین های انسانی این روح را می دمد(نفخ) و بقولی "فوت" میکندچون با این فرض خدا پیوسته در حال دمیدن(فوت کردن) است و با این وضع به باقی امور کائنات نمیرسد !
خب ، پس جریان وارد شدن این ارواح به جنین های انسانی چیست؟
آنچه قابل درک هست این که این روح نخست که به قدرت الهی خلق شد، امر مربوط به زایش» ارواح جدید را بطور پیوسته و دائمی انجام می دهد.
هریک از ارواح متولد شده در عین اینکه جنس روحی مشترکی باهم دارند اما یک شناسه مستقل» و خاص هم که هویت فردی آن روح است و به عبارتی شناسنامه روحی» آن میباشد را داراست که از باقی ارواح همجنس بازشناسی میشود.
این روح نخستین که در نقش "مادر روحی" عمل میکند همان روح مسجود فرشتگان است که بخشی از آن در آدم» دمیده شد و در حوّا» هم همینطور و در بقیه فرزندان آدم به روال سنّت الهی در جنین وارد میشود.
یعنی هر نطفه ای که بسته میگردد فارغ از کیفیت و چگونگی انعقاد، یک روح برای وی زایش و در نظر گرفته شده است که وارد کالبد جسمانی او میگردد.
با مساعد بودن شرایط رشد جنینی و ترکیبات ژنتیکی، عوامل جسمی و محیطی بصورت سالم متولد میشود.
این قانون الهی است.
درباره این سایت